Εκτόξευση της ρατσιστικής βίας το 2012 σύμφωνα με το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας

Από το tvxs.gr

Συνολικά 154 περιστατικά ρατσιστικής βίας, που αφορούσαν 151 αλλοδαπούς και 3 Ευρωπαίους πολίτες, καταγράφηκαν το 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης που παρουσίασε την Τετάρτη το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας. Η πλειονότητά των ρατσιστικών επιθέσεων συνίσταται σε σωματικές επιθέσεις, ενώ οι τύποι των εγκληματικών πράξεων είναι κυρίως βαριές σωματικές βλάβες και απλές σωματικές βλάβες.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση για το έτος 2012 του Δικτύου, σε 91 περιπτώσεις, τα θύματα των επιθέσεων πιστεύουν ότι οι δράστες συνδέονται με εξτρεμιστικές ομάδες, γεγονός που προκύπτει και από τα ποιοτικά στοιχεία που καταγράφονται για τις επιθέσεις (ομάδες κρούσης, με συγκεκριμένο τρόπο δράσης, συμπεριφορά και ενδυμασία). Σε ορισμένες περιπτώσεις τα θύματα των επιθέσεων ή οι μάρτυρες ανέφεραν ότι ανάμεσα στους δράστες αναγνώρισαν άτομα που συνδέονται με τη Χρυσή Αυγή, είτε επειδή φορούσαν διακριτικά της οργάνωσης είτε επειδή τα πρόσωπά τους συνδέονται με δημόσιες εκδηλώσεις της οργάνωσης στην περιοχή, είτε επειδή γνωρίζουν ότι είναι μέλη τοπικών οργανώσεων του κόμματος.

Σε πολλά περιστατικά τα θύματα αναφέρουν τη χρήση όπλων κατά τη διάρκεια των επιθέσεων, όπως ρόπαλα, σιδηρολοστούς, πτυσσόμενα γκλομπ, σπρέι, αλυσίδες, σιδηρογροθιές, μαχαίρια και σπασμένα μπουκάλια, ενώ έχει καταγραφεί η πανομοιότυπη χρήση μεγαλόσωμων σκύλων σε ομάδα που δρα στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα και της πλατείας Αττικής.

Ειδική κατηγορία αποτελούν τα 25 περιστατικά όπου συνδέεται η αστυνομική με τη ρατσιστική βία, τα οποία εκτυλίχτηκαν σε χώρους κράτησης ή στη διάρκεια επιχειρήσεων ρουτίνας.

Όσον αφορά την επίσημη καταγγελία στις αρμόδιες αρχές της χώρας και την κίνηση της ποινικής διαδικασίας, μόνο 24 θύματα ανέφεραν ότι έχουν προβεί σε σχετικές ενέργειες ενώ 23 θα το επιθυμούσαν. Οι υπόλοιποι δεν θα ήθελαν να προβούν σε καμία περαιτέρω ενέργεια, τις περισσότερες φορές επειδή δεν διαθέτουν νομιμοποιητικά έγγραφα και κατά συνέπεια φοβούνται ότι θα κρατηθούν προς έκδοση απόφασης απέλασης. Στην πράξη, αντί οι αστυνομικές αρχές να τους αντιμετωπίσουν ως πιθανά θύματα εγκληματικής πράξης, επιδεικνύουν προτεραιότητα στον έλεγχο της νόμιμης διαμονής του καταγγέλλοντος και απέχουν από την υποχρέωση να διερευνήσουν το ίδιο το συμβάν που τους καταγγέλλεται.

Στην παρέμβασή του, ο Επικεφαλής του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην  Ελλάδα, Γιώργος Τσαρμπόπουλος, συνόψισε τα ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα που κατέγραψε το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, και υπογράμμισε ότι το οι εν λόγω καταγραφές δεν αποτελούν παρά την κορυφή του παγόβουνου ενός σημαντικά μεγαλύτερου και επικίνδυνου φαινομένου: «Η καταγραφή κατόπιν συνέντευξης με το θύμα αφαιρεί φυσικά από αριθμούς αλλά προσφέρει σε αξιοπιστία. Αυτή η αξιοπιστία των δεδομένων αποτελεί και τη βασικότερη συμβολή του Δικτύου, ελλείψει ενός επίσημου και αποτελεσματικού μηχανισμού καταγραφής και αντιμετώπισης του φαινομένου».