«Και τι σημαίνει αντικειμενικότητα; Την αντικειμενικότητα τη χρησιμοποιούν οι αντιδραστικοί για να καλύψουν αυτά που θέλουν. Οταν σε στήνουν στον τοίχο, τι είδους αντικειμενικότητα υπάρχει; Αυτό που λέμε αντικειμενικότητα, λοιπόν, ταυτίζεται με τον κυρίαρχο λόγο. Ψυχρά πράγματα, χωρίς πάθος, δηλαδή χωρίς τον πόνο των ανθρώπων οι οποίοι νικήθηκαν. Κάθε άτομο, είτε ιστορικός είναι είτε καλλιτέχνης, πρέπει να δώσει και τον σφυγμό της ιστορίας, το πάθος. Η ιστορία δεν είναι σαν τον ψυχρό υπολογιστή, είναι ανθρώπινος πόνος». Λόγια της Αλίντας Δημητρίου, της σημαντικής ντοκιμαντερίστριας που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών.
Πιο γνωστή δουλειά της, η τριλογία για τις γυναίκες στην αντίσταση, στον εμφύλιο και στη χούντα: «Πουλιά στους βάλτους», «Η ζωή στους βράχους» και «Τα κορίτσια της βροχής». Στο τελευταίο, μεταξύ των άλλων, η Δημητρίου υπογράμμιζε και το προφανές: οι γυναίκες αυτές δεν δέχτηκαν μονάχα τη βία της εξουσίας αλλά και τη βία των ανδρών. Κι όμως, έτσι είναι! Γιατί ο κομπλεξικός άνδρας αναζητά τον πιο γρήγορο τρόπο επιβεβαίωσης του μορίου του - πείτε μου τώρα πως οι βασανιστές της χούντας δεν ερεθίζονταν περισσότερο όταν έδερναν γυναίκες, απ' ό,τι άνδρες! Ε, αυτές οι γυναίκες δεν τους έκαναν το χατίρι. Δεν λύγισαν. Λυγίζαμε όμως εμείς βλέποντάς τες. Και ακριβώς επειδή κάποιες φορές κανένα τοπίο δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα ανθρώπινο πρόσωπο, ιδίως βασανισμένο, η κάμερα της Αλίντας Δημητρίου έμενε ακίνητη, καρφωμένη στα πρόσωπά τους. Αυτό και μόνο χρειαζόταν.
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο συλλυπητήριο μήνυμά του αναφέρει το εξής: «Συνεπής δημιουργός, με πολιτικές και κοινωνικές θέσεις που εκφράζονται και στο έργο της, η Αλίντα Δημητρίου εμβάθυνε στον ρόλο των γυναικών στους πολιτικούς αγώνες. Η απώλειά της στον χώρο του ντοκιμαντέρ τον οποίο υπηρέτησε με πάθος και συνέπεια είναι μεγάλη. Στην οικογένειά της εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια».
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία. Η Αλίντα Δημητρίου διοργάνωσε προβολές σημαντικών ταινιών τη δεκαετία του '70, έγραψε και μετέφρασε κινηματογραφικά άρθρα σε περιοδικά και βιβλία, εξέδωσε τη «Φιλμογραφία Ταινιών Μικρού Μήκους (1939-1979)» και αργότερα το 1992, το «Λεξικό Ταινιών Μικρού Μήκους». Ως σκηνοθέτις υπέγραψε πάνω από 50 ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση, ενώ γύρισε και 15 βιομηχανικά ντοκιμαντέρ για λογαριασμό της ΔΕΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου